Merhaba.
Kışı yavaş yavaş geride bırakmaya başladık. Mevsimin hüznünden kurtulmaya az kaldı. En hüzünlü mevsim sonbahar derler,yalan. En hüzünlü mevsim kıştır bembeyaz kar tanelerine rağmen. Gökten beyaz ve yumuşak bir şeyler yağıyor. Şaşırıyoruz,üşüyoruz. Gökten beyaz ve yumuşak bir şeyler yağıyor. Yalnızız. Hava karanlık,bulutlar üstüne üstüne geliyor;böyledir kış hüznü,kış yalnızlığı.
Gökten beyaz ve yumuşak bir şeyler yağıyor...Kar taneleri öyle saf,öyle temiz. Buna rağmen geri kalan her şey çok karışık.
Düşünsenize,kar taneleri gibi saf olabilirdik,tercih etmedik...
İki boyutlu boşlukta bir dörtgenim ve diğer nesnelerin kenarlarını hissedebilirim.
Yazmazsam ölebilirdim.
Düzülke'ye hoşgeldiniz.
